شادی روح شهدای

                                                         مظلوم تاسوکی 

   صلوات

شهید رضا دهمرده در سال ۱۳۴۵ در خانواده ای مذهبی متولد شد که همه خواهر و برادرهایش تحصیلات دانشگاهی داشتند و او تحصیلات خود را در زاهدان ادامه داد و همزمان با شروع جنگ تحمیلی که مصادف با دوره تحصیل دبیرستان  بود. او چندین مرحله از طرف بسیج به جبهه اعزام شد ویکبار هم مورد اصابت تیر مستقیم دشمن قرار گرفت و مجروح شد. البته خیلی از همسنگران و دوستانش در همان ایام شهید شدند که شهیدان محمد علی عبادی و احمد رخشانی ( پاسبان ) از صمیمی ترین دوستانش بودند.

او پس از جنگ تحصیلات دیپلم را در تهران به پایان رساند و استخدام ژاندارمری شد که بعنوان کادر پزشکی در بیمارستان ژاندارمری خدمت مینمود و با تشکیل نیروی انتظامی رضا با ادامه تحصیل در دانشکده افسری موفق به اخذ لیسانس حقوق قضایی گردید و بطور داوطلب به قرارگاه عملیاتی مرصاد در کرمان اعزام شد.

حسن بامري
تاريخ تولد: 1340
محل تولد: زابل
وضعيت تاهل: متاهل
شغل شهيد: متصدي ارشد حراست
محل شهادت: عمليات والفجر 8
تاريخ شهادت: 1364
 

زندگی نامه شهید:
شهيد حسن بامری در شهر زابل استان سيستان و بلوچستان در سال 1340 در دامان مادر مهربان و خدادوست و مذهبي و پدري باايمان به دنيا آمد راسخ و استوار و مريد ائمه اطهار و عاشق ولايت و امام (ره) تربيت يافته بود. در سال 1363 همکاري خود را با صداوسيماي مرکز زاهدان به صورت قراردادي و به عنوان نگهبان شروع نمود و در تاريخ 26/11/64 در عمليات والفجر 8 شهد شيرين شهادت را نوشيد و به لقاالله پيوست. او داراي همسر و دو فرزند مي باشد.

فرزند شهید می فرماید:
از آنجاييکه سنم اقتضا نمي کرد و صفات نيک پدرم را از جمله جنگيدن و رزم کردن ايشان را برعليه کفر را به ياد بياورم اما اقوام چنان از بزرگواري پدرم تعريف مي کنند که گويي صفات و رفتار و کردار پدرم زمينه ظهور شهادت بوده است. وقتي به زيارت قبور شهدا در شلمچه رفتيم گويي فاطمه زهرا براي زيارت شهدا آمده بود و حال و هواي معنوي خاصي به فضاي منطقه شهداي شلمچه داده است. او بسيجي تمام عياري بود، درس عشق، ايثار، فداکاري، شهادت و شهامت را در دانشگاه بزرگ کربلا آموخته و از اساتيد بزرگي همچون امام حسين (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) و اصحاب و انصار حسين (ع) را الگوي خويش قرار داده بود.
 

شهیدبزرگوارمهدی قدرت پناه دربیستم اسفندماه  1360درخانواده ای متدین ومذهبی وکشاورز درروستای ارباب ازتوابع شهرستان زابل دیده به جهان گشود،وی ششمین فرزندخانواده بود پنج سال بیشترنداشت که برادربزرگش به نام غلامرضا که درجه دارارتش بوددرسال 1365درجبه های حق علیه باطل به درجه رفیع شهادت نائل گردیدشهیدمهدی تحصیلات دوران ابتدایی رادردبستان امام جواد(ع)ودوران راهنمایی رادرمدرسه آیت الله طالقانی ده ارباب به پایان رساند وپس ازاخذ مدرک تحصیلی سیکل واردمقطع متوسطه دردبیرستان شهیدصادقی بنجارشد باتوجه به علاقه وافر به شغل نظامی درسال 1377به استخدام نیروی انتظامی درآمد 

مهدی جهت گذراندن دوران آموزش درجه داری به پادگان ثامن الائمه مشهد اعزام گردیدوپس ازگذراندن دوران آموزشی درتاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۷۸به درجه گروهبان دومی نائل می گرددوبه دلیل علاقه زیادبه رسته راهنمایی رانندگی آن رسته راانتخاب وجهت گذراندن دوران تخصصی به پادگان شهید چمران کرج اعزام می گرددوپس ازگذراندن دوره آموزش تخصصی جهت ادامه خدمت به فرماندهی انتظامی استان  کرمان منتقل می گردد.

هنوز یکسال واندی ازخدمت وی درنظام نگذشته بود که درسال ۱۳۸۰به اصرار پدرومادرش اقدام به تشکیل خانواده نمود که ثمره ازدواجش یک دختر ۸ساله به نام زهرا ویک پسر۶ساله یه نام رضا می باشدوی سپس به پلیس راه ایرانشهر انتقال وقریب به ۸سال درایرانشهر خدمت نمود ودرتاریخ ۹/۱۰/۸۸بنا به درخواست شخصی به پلیس راه خاش منتقل شد وپس از۱۸روز انتقالی به خاش درساعت ۴۵/۱۹مورخ ۲۷/۱۰/۸۸درحالی که برای ایجاد امنیت وآسایش مردم منطقه درمحور خاش -زاهدان اعزام گردیده بود ودرهنگام مراجعت ازماموریت وتعویض شیفت در۴۷کیلومتری شهرستان خاش توسطاشرار مسلح به درجه رفیع شهادت نائل می شود  وپیکر پاک این شهید درگلزار شهدای روستای ارباب درجوار آرامگاه برادرشهیدش غلامرضا به خاک سپرده شد-روحش شاد

سیدرضا حسینی در سال 1346 در شهرستان زابل در یک خانواده ی مذهبی و متدیّن به دنیا آمد. تحصیلاتش را تا پایان مقطع راهنمایی ادامه داد. قبل از انقلاب با وجود سنّ و سال کم خود، همراه دوستانش نقش مؤثّری در مبارزه علیه رژیم منحوس پهلوی ایفا نمود.
سید با علاقه ای که به انقلاب شکوهمند اسلامی و رهبر عزیز داشتند، جهت سپری نمودن دوران سربازی وارد سپاه شد و برای حفظ دستاوردهای انقلاب و پیش برد آن در خطّه ی خونین بلوچستان به حراست پرداخت تا این که در تاریخ 11/8/1366 در مصاف با سوداگران مرگ در منطقه ی رودماهی در سنّ 20 سالگی به فیض شهادت نایل گردید.

کتاب کبوتران بهشتی جلد1، صفحه:

گل بوستان دارالولایه ، شهید نعمت الله پیغان سال 1354 در زابل دیده به جهان گشود . او را نعمت الله نام

نهادند چون که نعمت خدا به خانوادن پیغان بود. این افتخار برای نعمت الله پیغان بس که خداوند او را در دامن مادری مومنه آفرید. نعمت الله دست پرورده خانواده ای است که همه هم و غم خود را تربیت فرزندان خود قرار دادند. فرزند خانواده پیغان بودن مسئولیت بزرگی بود که نعمت الله به آن آگاه بود. او همه سختی ها و رنج های پدر و مادر را دیده بود و می دانست که از او چه می خواهند دوران ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت گذراند اما درس و مدرسه و کتابهای معمولی او را ارضاء نمی کرد به حوضه علمیه امام صادق(علیه السلام) زابل وارد شد.

چشمه گوارای علوم نبوی و علوی عطش نعمت الله را بیشتر کرد او از دریای علوم اهل بیت هر چه می نوشید تشنه تر می شد نعمت الله برای رفع این عطش معنوی راهی بارگاه رضوی شد. مدت 8سال از بحر علوم نبوی توشه بر گرفت وقتی کارشناسی علوم قرآن و حدیث را از دانشگاه رضوی گرفت خیلی ها او را به کار تشویق می کردند ولی او در لایتناهی این مسیر نوری یافته بود که کار و زندگی معمولی او را به آن سرانجام نمی برد نعمت الله در کنار آموختن علوم به تهذیب نفس و کسب معارف اخلاقی و فضایل معنوی روی آورد عشق و عطش زایدالوصف، او را به بارگاه کریمه اهل بیت نیز کشاند نعمت الله با عزم تحصیل در سطح خارج فقه و اصول و کسب فیض از محضر علمای اسلام وارد حوزه علمیه قم شد سال1382 در مقطع کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیثپذیرفته شد. حالا نعمت الله پیغان روحانی وارسته ای بود که می بایست آموزه های مکتب اهل بیت را به دیگران نیز می آموخت کوی به کوی و شهر به شهر طی مسیر کرد و همچون چراغی بر افروخته اقصی نقاط کشور را به انوار تابناک قرآن و حدیث نورانی نمود نعمت الله پیغان در آخرین ماموریت تبلیغی به منطقه سیستان زادگاه خود در شامگاه 25/12/84 هدف کینه دشمنان واقعی اسلام قرار گرفت و مزد سالها تبعید و تلمذ در محضر قرآن و اسلام را با نوشیدن شهد شیرین شهادت گرفت گلستان شهدای ادیمی بر شهید نعمت الله پیغان آغوش گشود و او را بر سفره ارتزاق عندالرب میهمان دوستان شهیدش کرد.
داغ او سنگین تر از یک کوه بود 
کوه نه، یک آسمان اندوه بود
یک تن اما، غیرت صد مرد داشت
کوله باری سهمگین از درد داشت

شهید سید محمد تقی حسینی طباطبائی در سال 1307 در شهر زابل متولد شد و از کودکی با رنج و محرومیت آشنا شد. ایشان تحصیلات خود را در قم و نجف ادامه داد و از محضر علمای هر دو حوزه بهره گرفت و به مرحله اجتهاد رسید از صفات بارز اخلاقی ایشان ایثارگری، تواضع، قاطعیت، امانت، زندگی ساده و طلبگی و ایمان و اخلاص بود. ایشان ضمن اداره مدرسه علمیه زابل به تبلیغ مبانی اسلام و ارزش های عالی دینی می پرداخت و سعی بسیاری برای از بین بردن تفرقه میان شیعه و سنی داشت و عامل مؤثر و مهم رسیدن انقلاب به زابل و اطراف آن بود. ایشان با رأی قاطع مردم زابل وارد مجلس شورای اسلامی شد و از چهره های صدیق و در خط امام مجلس بود که سرانجام در راه خدا و در فاجعه هفتم تیر شربت شهادت را نوشید

به ياد شهدايی که عاجزانه از خداوند درخواست می نمودند که
پيکرهاشان در کوهها و بيابانها غريبانه و مظلومانه بر زمين بماند
تا مقتدای راستين صديقه اطهر سلام الله عليها باشند.
پيکرهای مطهری که بدنهای قطعه قطعه شان همچون سرور شهيدان،
حضرت ابی عبدالله الحسين عليه السلام در بيابانها باقی ماند
تا سندی شود بر مظلوميت ياران خمينی

 سايت "حرف تو"نوشت :

شهید احمد آغاز

در سال ۱۳۳۹ در استان سیستان و بلوچستان و در خانواده‌ای متدین و مذهبی کودکی پا به عرصه وجود گذاشت که او را احمد نامیدند. وی دوران کودکی را در این شهر و در جمع صمیمی خانواده سپری نمود و در سن ۷ سالگی پا به عرصه علم و دانش نهاد دوران دبیرستان او همزمان با اوج‌گیری انقلاب اسلامی بود و او نیز از همان دوره مبارزات سیاسی خود را آغاز نمود. 
پخش اعلامیه‌های امام (ره) و شرکت در راهپیمایی‌ها از جمله اقدامات او در طول سال‌های مبارزه با رژیم منحوس پهلوی بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خدمت سربازی رفت و پس از آن به استخدام آموزش وپرورش درآمد. اما روح آسمانی او تاب ماندن در شهر را نداشت و از طریق بسیج به جبهه‌های نبرد اعزام گردید و به جمع فدائیان جان بر کف ایران اسلامی پیوست و دیری نپائید که به آرزوی دیرینه خود رسید و در مورخه ۱۳۶۵/۹/۲۶ در جبهه غرب کشور از پهنه کره خاکی پر کشید و به اوج رفت و تنها کالبد خاکی‌اش بر روی زمین باقی ماند

مادرم مگر نه اینکه ما امانت خدا در زند تو بودیم پس چگونه ناراحت می شوی اگریک روز خدای بزرگ اراده کند امانتش را از شما پس بگیرد. مادرم مگر دنیای فانی را سرای جاوید پنداشتی که برای رفتن مان از آن نارحت می شوی؟ مادرم، مادر خوبم مگر زندگی در مکتب ما عقیده و جهاد نیست؟ مادرم به قول مولایمان علی (ع) دنیا همچون مار خوش خط و خالی است که به ظاهر زیبا و ولطیف به نظر می آید ولی در درون خود زهری کشنده دارد باز هم به فرموده همان بزرگوار مرگ شتری است که پیش پای همه می خوابد چه بهتر که این مرگ در راه خدا باشد بارخدایا خودت مارا هدایت گردان و آنی و لحظه ای به حال خود وامگذار تا دچار ذلالت و گمراهی نگردیم.

بار پروردگارا مرا به راه رستگاران و صالحان هدایت گردان نه راه گمراهان و مغضوبین که همانا تو بهترین هدایت کنندگانی.

مادرم در پایان برایتان صبر و استقامت و وسع همت همت آرزومندم. مادرعزیزم امیدوارم تحمل همه گونه مصیبت و ناگواری را در راه خدا داشته باشی.

خلاصه ای از نامه شهید در 5/3/1361

خدایا به ما توفیق هماهنگی و همکاری و جابنازی در راه انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی عطا کن

                                        خوشا آنان که با عزت ز گیتی

بساط خویش برچیدند و رفتند

                                        ز کالاهای این آشفته بازار

                                                                               شهادت را پسندیدند و رفتن.

لاله های واژگونه
یادباد آن صحنه‌های رزم عشاق نمونه
پر شده اینجا هواشان، هم چو بوی عطر پونه

دشت‌ها پر شد ز لاله، نغمه‌های عاشقانه
قد کشید از خون پاکان، لاله‌های واژگونه

یادتان خوش ای رفیقان، ای شهیدان خدایی
ای بلاجویان عاشق، بلبلان بی‌نشونه

آمدند اینک دوباره آن پرستوهای عاشق
در میان جمع نالان، خسته از دور زمونه

مادران قد خمیده با دلی پر زآرزوها
نقش بسته چهره‌هاشان، اشک‌های دونه دونه

دست‌ها عکس جوانی، زیر لب ذکری گرفته
از خدا می‌خواهد او را، کاش برگردد به خونه

سهم ما هم مانده بر جا، از میان اشک و لبخند
غربت شب‌های تار و گریه‌های بی‌بهونه